Davinckie txt

Guy keek nog eens naar de rechte lijn boomstammetjes die ik over de lengte van mijn tuintje had gelegd. Daaroverheen had ik dakpannen geplaatst. Een soort oranje afscheidingslijn. Afgelopen zomer was dat in gedachten mijn persoonlijke start met permacultuur geweest: LINKS de grond bewerken. RECHTS een paadje. Punt.  De dakpannen zullen Guy vermoedelijk een raadsel […]

Onder het motto: ‘Davinckie doet duurzaam ~ en heeft nog een lange weg te gaan’, plaats ik blogs over de stap mijn groene grastuin om te toveren tot een permacultuurtuintje. Voor degenen die nog niet met de term ‘permacultuur’ bekend zijn: ‘Het doel van permacultuur is een samenwerking tussen de mens en haar omliggende natuur,

Dacht je dat de winter voorbij was, komt er nog een staartje aan. Ik vind alles best, zolang ik de ijzers maar kan onderbinden, maar zo ver is het nog niet. Het water stroomt al golvend voorbij. Oostenwind. Guur. En de sneeuw waait horizontaal voor m’n ramen langs. It giet nog net oan. Voor mijn

De eerste dag zat ik achter een bureau dat niet van mij was; zo voelt dat tenminste, als je ergens nieuw bent. Ik keek uit op een prachtig park. Tegenover me zat een collega. Achter haar nog twee. Achter mij nog twee. Met zes man op een kamer, dan heb je het toch echt over

Was u mij zestien jaar geleden tegengekomen, dan had u de indruk van me gekregen dat ik NIET van de Friese taal houd. Op ‘Friese verjaardagen’ ging ik dikwijls de discussie aan en stelde de vraag waarom ik als Hollander Fries zou moeten leren. U moet weten: ik verstond er gewoon geen snars van. Ik

Ik ben een vervent sproeier. PATS! Eén vliegje kapot op de ruit en ik gooi de sproeiers al aan. Skwiek’n skwiek’n skwiek’n en ik heb weer goed zicht. Nu fiets ik sinds een week met een snelheid van 25 km per uur door het Friese land. REKEN maar dat zich al heel wat vliegjes kapot

Vorig weekend waren mijn neefjes op bezoek hier aan de vaart. De oudste is nu zes. Die gaat naar groep drie. In mijn hoofd is dat nog altijd de eerste klas. Ik weet nog hoe heerlijk ik het vond om te leren schrijven. Tussen de lijntjes. Letters. Woorden. Zinnen maken. Het prikkelde alles in mij.

Er staat een meisje met een klassiek gezicht voor me, gekleed in een kantig jurkje. Ze staat op dunne zwarte hakken en heeft haar donkere haar strak in een knot. Je zou haar zo achter een harp in een orkest kunnen voorstellen. Sterker, zij is harpiste. Tot zover klopt het beeld. Ik weet nog dat

Twee jaar geleden won ik bij Qmusic een reis naar Portugal. (Ja, dat kan dus echt!) Ik had bij toeval de radiozender op Q staan en hoorde eigenlijk alleen: SMS a b of c naar dit nummer. Laat ik dat nu eens doen, dacht ik toen. Geen idee dat ik daarmee in de race was

De hulp-Sinterklaas werd in het leven geroepen toen de kindjes te slim werden en zelf ook wel konden bedenken dat Sinterklaas met z’n lange mijter niet op één avond over alle daken kon galopperen met Amerigo.  Mijn vader trok in de jaren ’80 ook eens de hulpmijter aan en bezocht de eerste klas (groep 3)