De afgelopen maanden brachten me naar binnen… Er werd me gevraagd te luisteren naar de stem van mijn hart. De chaos in de wereld is compleet en mijn hart zingt: “Zeg maar JA tegen het leven, zeg maar JAAAAHH!” Ik lach als ik het opschrijf, want ik zie het dansje voor me dat ik erbij zou doen (niet lichtvoetig!). Mijn hart danst, terwijl de wereld stopt met dansen. Naar binnen, ga naar binnen! Dat is mijn levensopdracht, dat is mijn taak.
Diep van binnen liggen antwoorden verborgen. Diep van binnen is wijsheid van weleer te vinden. Diep van binnen roept het leven: JA! En daar, ja, dáár dans ik. Dáár lach ik. Dáár spreid ik mijn vleugels en vlieg ik over een wereld die mijn wereld is.
Daar is vreugde, daar is verdriet.
Daar is broosheid, daar is boosheid.
Daar is weelde, daar is overvloed!
Daar is angst, daar is vertrouwen
Daar is stilte, daar is stroming.
Daar is weerstand ~ en daar is de opening voor een nieuw begin.
Daar diep van binnen liggen verzamelde werken van liefde waarop ik elke dag opnieuw mijn eigen wereld kan bouwen.
En als ik dan hier buiten loop langs de vaart waaraan wij wonen, dan zie ik niets dan schoonheid waarmee wij zijn omringd. De zon komt op, de ganzen vliegen, het water stroomt, het gras gaat mij dansend voor in de wind. En kijk daar: een koe. ’s Nachts weerkaatst de maan het licht, beschijnt daarmee de aarde en ik weet: this too shall pass.
Dus
Dans!
En blijf dansen!
Dus
Zing!
En blijf zingen!
Dus
Lach!
En blijf lachen!
Dus
Speel!
En blijf spelen!
In de stilte hoor ik: ‘Creëer je eigen waarheid Mika, creëer jouw eigen wereld.’ Ik ben zo dankbaar voor die diepe innerlijke stem, want die gaat voorbij de angst. En ja, mijn tranen zijn er voor iedereen die gebukt gaat onder de wereld die gecreëerd wordt, waarin het on&macht is wat de klok slaat.
Daarom deel ik mijn innerlijke stem en die zegt al maanden niks anders dan: naar binnen, naar binnen ~ keer naar binnen en creëer je eigen waarheid, je eigen wereld. Dat kan er namelijk eentje zijn van liefde en van vertrouwen. Een wereld waarin dromen zich simpelweg ontvouwen. Want zie: ik heb vandaag de bloemen zien bloeien, dat doen ze gewoon nog altijd. Dus laten wij die bloemen zijn in alle kleuren van de regenboog en laten we leven, laten we dansen, laten we beven van geluk in plaats van angst!
Vanuit die stille plek in mij, ontwierp ik mijn nieuwe website. Vanaf nu geen pseudoniemen meer, geen meerdere sites voor alles wat ik doe. Onder de namen die ik in dit leven liefdevol ontving: Marieke van mijn ouders, Mika van mijn neef Berend, deel ik mijn wereld. Want zoveel is me ondertussen duidelijk geworden: mijn binnenwereld met de buitenwereld delen; dat is mijn levensopdracht, dat is mijn taak.