Ruim een jaar geleden schreef ik mij in voor een crowdfundworkshop. Ik dacht: ‘Even kijken hoe zoiets werkt.’ Wat me bijbleef is dat er drie kringen zijn die belangrijk zijn.
- Inner circle: familie en naaste vrienden
- Volgers: kennissen, zakelijk netwerk
- Gekken: onbekende mensen die zien dat een project goed ondersteund wordt en denken: ‘Laten we eens gek doen; ik geef ook wat!’
Mijn familie, mijn vrienden, kennissen, zakelijke relaties, flessenpostvinders en ja: een leuke gek (die ik overigens alles behalve gek wil noemen, want door hem slaap ik straks op een heerlijk op maat gemaakt matrasje): jullie hebben me gesteund … riant. En..
Mijn dank is GROOT!!
Die eerste dag dat ik mijn project online zette, had ik binnen drie uren de kosten voor de bakfiets er al uit… Dat is toch onvoorstelbaar! Ik fietste die dag niet naar huis, ik VLOOG. Telkens zei ik tegen mezelf: ‘Wel met je poten in de klei blijven staan Vinck!’ Maar je mag best weten dat ik ZO ONGELOOFLIJK verrast en blij was door alle steun die ik van jullie kreeg. Het komt dus vanuit mijn tenen als ik zeg: DANK JE. Dank dank dank: jij hebt mijn droom mede mogelijk gemaakt!
Symbolische bedragen
De onderdelen die ik online zette om te sponsoren, waren voor een deel ook symbolisch. Het ging er vooral om dat ik het ombouwen van die bak tot Rijdende Bedstede kon betalen. De bak, de constructie, de apparatuur (zonnepanelen, omvormer, accu, stopcontact voor m’n laptop etc.) en de op maat gemaakte tent (handwerk!): ik heb het kunnen bekostigen met jouw financiële bijdrage.
OEPS, foutje…
De eerste dag dat ik mijn sponsoractie startte, kreeg ik zo tegen drie uur een mailtje van mijn webbouwer: ‘OEPS, je hebt nu drie keer een kettingkast. Foutje in de site…’ Aan Yvon, Erik en Marijke: ik dank jullie dus in drievoud voor mijn nieuwe kettingkast. Ik heb toen maar een ander onderdeel van de site gehaald, zodat het wel eerlijk blijft. Jullie hebben dus met z’n drie niet alleen de kettingkast, maar ook het totaalplaatje gesponsord, dat je het weet.
Wijnvat, waterreservoir & kraantjes
Wat niet is gelukt en wat ik nog steeds wel jammer vind, is dat wat ik voor ogen had met het wijnvat en het waterreservoir niet is gelukt. Ik wilde aan de zijkant van de bak twee kraantjes hebben. Eentje waar water uit zou stromen, eentje voor de wijn, voor als ik gasten heb 🙂 Het reservoir en de wijn heb ik wel, alleen het systeem met de kraantjes is niet gelukt. Marcel, de sponsor van de wijn, komt zo nu en dan even bijtanken 😉 Zeer gewaardeerd.
Tegenprestaties
Half mei komt de eerste sponsor genieten van mijn huisje in Britstown. Heb je een spaak gesponsord, dan stuur ik je een kaartje. Er zijn nog een paar mensen die komende zomer ergens op een yogamat komen liggen, terwijl ik de bubbels koud heb staan voor als we klaar zijn. En een paar sponsoren hebben een filmpje van me tegoed. Ze zijn daar vrij creatief in geweest…. dus dat zie je vanzelf verschijnen op mijn site.
Volg me, vanaf 5 mei
Aanstaande vrijdag vertrek ik, op Bevrijdingsdag. Aanvankelijk wilde ik vertrekken op 1 mei, de Dag van de Arbeid, dat leek me nou een ideaal moment om te laten zien dat je het werkend bestaan ook heel anders kunt inrichten 😉 Maar doordat het onderstel van de bak rot bleek, doordat ik de aanvankelijk witte ijscokar nog even een authentieke aanblik mocht geven, nam ik iets meer ruimte.
Elke vrijdag plaats ik een filmpje online over de week die ik meegemaakt heb. Mijn voornemen is elke zaterdagochtend een yogales te geven in een willekeurig weiland. En ondertussen fiets ik Noord-Nederland door. Te beginnen in Friesland. Via mijn site en via Facebook (pagina ‘de Rijdende Bedstede’ en mijn persoonlijke pagina), kun je me volgen. Wil je weten wanneer er een nieuw filmpje online staat, abonneer je dan op mijn Youtube-kanaal (yes, klik & link!).
Hoor je de vogels?
Zie je dat dak vol heldere sterren?
Voel je de wind?
Ruik je de aarde?
Ervaar je de vrijheid?
De eerste fietsenmaker die ik benaderde (in Groningen was dat) met mijn plan, die vroeg: “Ben jij hartstikke gek? Je gaat toch niet met zo’n zware bakfiets door Noord-Nederland fietsen?!” Ehm. Ja. Wel dus. En natuurlijk zal ik de vraag vaker krijgen: Waarom? Ik heb daar veel redenen voor. De belangrijkste is dat ik niet wil sparen en wachten tot ik een pelgrimstocht kan maken. Als ik morgen dood neerval, dan zou ik het eeuwig zonde vinden als ik mijn laatste dag binnen achter mijn laptopje had volbracht. Hoe mooi ik mijn schrijfwerk ook vind… Ik kan dat ook elders doen. Buiten. Midden in de natuur. Met mijn haren in de wind en zuurstof in de kop. Dat doet leven!
Geen survivaltocht,
een schrijvend nomadenbestaan
met hier en daar een yogahouding ergens in een willekeurig weiland…
Ik ben benieuwd hoe mijn toch zal gaan. Geen idee waar ik terechtkom, wie ik onderweg tegenkom, wat mijn lichaam mij vertelt (misschien zegt dat lijf wel na een maand: “Hey Vinck, ben jij hartstikke gek?” 😉 ) Ik geloof dat het me moois gaat brengen, hoe dan ook. En ik heb gezegd: het is geen survivaltocht. Ik doe dit niet om iets te bewijzen. Dus als ik een moment denk: ik heb even rust nodig, een warme douche, een warm bed, dan zal ik daaraan toegeven.
Laat het avontuur maar beginnen…