Zoals de dingen gaan: gisteren na een yogales bel ik Oebele, Bob de Bouwer, die van mijn bakfiets de Rijdende Bedstede maakt. Even checken hoe de zaken ervoor staan. “Oebele! Hoe ist jong?” Hij: “Och man! Ik stean mei de hannen yn ’t hier!” Hij stond met de handen in het haar. Dat betekent: dan weet je even niet meer hoe het verder moet.
Kromme boel
Wat blijkt nu: het originele onderstel van de bak kun je eigenlijk zien als een soort banaan. Volledig doorgezakt. Da’s niet zo gek, na 40 jaar. Ik stam zelf ook uit het jaar ’77 en mijn frame is hier en daar ook wat gehavend. Maar toen Oebele de nieuwe bak (huis&bed) erop wilde plaatsen, was het dus niet een kwestie van: neerzetten en vastschroeven maar.
Enfin. Uit ons overleg is het volgende gekomen: in plaats van het oude ijzeren onderstel te flexen en recht te buigen, gebruiken we daarvan nu een paar onderdelen om de uitstraling nog een beeeeeeetje authentiek te houden ~ en de nieuwe bak plaatst Oebele rechtstreeks op de vering.
Voordeel: scheelt me zéker 20 kilo aan gewicht, want dat oud-ijzeren onderstel til je niet met je pinkie op Zondag ga ik verven. Ik mik op Bevrijdingsdag vertrek!
Beter zo
Een banaan duw je immers ook niet recht
Hoi Marieke, wat vervelend om te lezen, maar vanmiddag zag ik het resultaat van de nieuwe oplossing en dat ziet er geweldig uit! Ik blijf het volgen.